Adam Stabrawa „Borowy” – kim był patron limanowskiego batalionu?

W sobotę, podczas uroczystości otwarcia kompleksu wojskowego w Limanowej, 114 batalion lekkiej piechoty WOT otrzymał imię ppłk. Adama Stabrawy ps. „Borowy”. Przypominamy sylwetkę żołnierza Armii Krajowej, dowódcy 1 Pułku Strzelców Podhalańskich AK i uczestnika kampanii wrześniowej 1939 roku.

W czasie sobotniej uroczystości oficjalnego otwarcia koszar Wojsk Obrony Terytorialnej w Limanowej, minister obrony narodowej Władysław Kosiniak-Kamysz podpisał decyzję o nadaniu 114 batalionowi lekkiej piechoty WOT nazwy wyróżniającej „Limanowski”, dziedzictwa 1 Pułku Strzelców Podhalańskich Armii Krajowej, a także imienia patrona – podpułkownika Adama Stabrawy ps. „Borowy”.

Na podstawie materiałów udostępnionych przez Muzeum Armii Krajowej, przypominamy sylwetkę nowego patrona limanowskiego batalionu.

Adam Stabrawa ps. „Borowy” urodził się 25 września 1908 roku w Myślenicach. Uczył się w tamtejszym gimnazjum, a maturę zdał w 1927 roku. Służbę wojskową rozpoczął w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi-Komorowie, a następnie kontynuował ją w Szkole Podchorążych Artylerii w Toruniu, którą ukończył w 1930 roku, uzyskując stopień podporucznika. Służył w 24 Pułku Artylerii Lekkiej w Jarosławiu, awansując na porucznika w 1933 i kapitana w 1938 roku.

Wśród serdecznych przyjaciół Marcin Wójcik bawi i edukuje – został ambasadorem otoNoclegi.pl!

W kampanii wrześniowej 1939 roku dowodził 9. baterią 24 pal w 24 Dywizji Piechoty w ramach Armii „Karpaty”. Walczył na trasie od Wojnicza po Lwów. 22 września dostał się do niewoli niemieckiej, z której zbiegł po trzech dniach. Ukrywał się w rodzinnych Myślenicach.

Jesienią 1939 roku wstąpił do Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW). Był szefem sztabu Komendy Powiatowej NOW, następnie komendantem Podokręgu Kraków-Miasto. W listopadzie 1942 roku brał udział w scaleniu NOW z Armią Krajową.

W listopadzie 1943 roku objął dowództwo Obwodu Nowy Targ w Inspektoracie Nowosądeckim AK, a we wrześniu 1944 roku został dowódcą 1 Pułku Strzelców Podhalańskich AK, odtwarzanego na tym terenie w ramach akcji „Burza”. Organizował wypady na placówki graniczne na Słowacji i osobiście dowodził wsparciem oddziału „Lamparta” w Ochotnicy. Odbierał także alianckie zrzuty w grudniu 1944 roku.

13 grudnia 1944 roku został ranny w zasadzce sowieckiej pod Gruszowem. Po leczeniu wrócił do jednostki i kontynuował działalność aż do rozwiązania oddziałów AK 20–21 stycznia 1945 roku. Następnie, ukrywając się w klasztorze oo. Augustianów w Krakowie, prowadził przygotowania do tzw. „drugiej konspiracji”.

W sierpniu 1945 roku przedostał się do 2 Korpusu Polskiego we Włoszech, gdzie służył do stycznia 1947 roku. Po demobilizacji w 1949 roku osiedlił się w Kanadzie, gdzie pracował jako rolnik.

W listopadzie 1990 roku został awansowany przez władze RP na uchodźstwie do stopnia podpułkownika. Zmarł 22 kwietnia 1991 roku w Vancouver i został pochowany w rodzinnym grobowcu w Myślenicach.

Za działalność niepodległościową odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami.

Na podstawie: Piotr M. Boroń/Muzeum Armii Krajowej