Dziś poniedziałek 19 marca 2010 r., jak co dzień rano siedzę przy małej czarnej kawce, oczywiście z mlekiem i dodatkiem imbiru za tydzień Niedziela Palmowa a dwa Wielkanocna. Przed południem wybiorę się na zbieranie gałązek bazi i witek leszczyny by pod koniec tygodnia wykonać z tego dwie palmy dla moich wnuków. Do tej pory syn kupował im gotowe na targu, lecz teraz, gdy są już więksi potrzeba im nieco większe, ale chodzi tu przede wszystkim o podtrzymanie naszej polskiej i religijnej tradycji.
Ostatnio Platforma, która w swojej nazwie ma zapisane obywatelska a jej prezes po dwudziestu kilku latach życia w związku „ na kocią łapę” przed wyborami prezydenckimi w 2005 r. zawarł przed biskupem Gocłowskim sakrament małżeństwa w pakiecie z bierzmowaniem doszedł do wniosku, że już pora by zmienić być ten wizerunek i nie należy klękać przed księdzem.
Jeszcze w ubiegłym roku należało zebrać całe towarzystwo platformerskie z Sejmu i wywieść je na rekolekcje wielkopostne. Teraz nie będzie żadnych takich rekolekcji, teraz będzie krucjata, ale w odwrotnym kierunku.
Jak, co niedzielę także wczoraj uczestniczyłem w Mszy Świętej w naszej limanowskiej Bazylice. Na dziedzińcu kościelnym spotkałem kilka Pań zbierających do puszek ofiary dla ubogich na wzbogacenie środków dla naszego miejscowego Caritas. Większość wchodzących do Świątyni nie przeszła obok obojętnie, lecz każdy coś do tej puszki włożył lub wrzucił. Bez kamer orkiestr i telewizji w czasie Wielkiego Postu chrześcijanie spełniają w ten sposób swój obowiązek pomocy swoim bliźnim.
W czasie Mszy Świętej w jej liturgii brał udział kościelny chór mieszany. Przepiękny śpiew. Dla samego tego śpiewu warto było być na tej mszy. Wokół i przy Kościele działa tysiące polskich katolików nie tylko, że całkiem bezinteresownie, ale więcej, robiąc to w ten sposób czuje się szczęśliwymi mając taką możliwość dawania swojego czasu i talentów dla bliźnich.
Jest jeszcze coś szczególnego i bardzo ważnego z wczorajszej Niedzieli.
Wychodząc z Bazyliki po zakończonym nabożeństwie ze stolika pod chórem zabrałem taką małą trzystronicową w formie legitymacji książeczkę z pięknym wizerunkiem na pierwszej stronie młodej mamy trzymającej na rękach i przytulającej do piersi małe dzieciątko.
W prawym dolnym rogu jest napis: „ Oddaję moje serce najmniejszemu i bezbronnemu”. Ja uczyniłem to już wcześniej, gdy któregoś dnia trafiłem w internecie na www.uratujswietego.pl.
Jeżeli jesteś skłonny zaadoptować duchowo jedno z tych poczętych maleństw wejdź na podaną stronę internetową lub będąc w naszym kościele weź i wypełń tą maleńką deklarację a następnie wykonaj zapisane tam czynności. Szczerze polecam też obejrzenie filmu: http://www.youtube.com/watch?v=lxabrNC0jko
Więcej na tematy dotyczące obrony życia można znaleźć na: http://pro-life.pl/