Ja bym raczej nie wierzył w cuda :(

Kolejny czytelnik Nautilusa:D Ten film to propaganda katolicka, zresztą zrealizowana przez katolicką stacje.

.....a po jaką cholerę. Niech sobie wierzy w co chce.
Jak kogoś można nawrcać jak innowierca wierzyw to że jego, wiara jest słuszna.
Mohery szerzą między ludźmi tylko nienawiść.

Mnie się tego nawet czytać nie chce. Niech sobie wierzy w co chce lub niech się nawraca, jak chce.
Zastanawia mnie tylko jaki sens i logika aby każdy temat sprytnie wykorzystywać do narzekania na stacje katolickie, moherów itd?
Brak innych zainteresowań???

Dla mnie to jest śmieszne. Wracamy do czasów średniowiecza?
@heavenshallburn - przecież Kościół próbuje się ratować jak tylko może. Łańcuszki na fejsie, tworzenie grup... Dla mnie trochę żenujące.:|

Też uważam że łańcuszki są bez sensu i po prostu ich nie czytam.
Może postępujcie podobnie zamiast na każdym kroku biadolić.
Co w tym złego że kościół się ratuje?
Jak dla mnie możesz ratować się i Ty Jocker, i nie będę Tobie kłód pod nogi rzucał bo mam ciekawsze zajęcia.

Źle postawione pytanie. Powinno być czy muzułmanin może się nawrócić? Bowiem w przedstawionym przypadku mamy do czynienia /o ile jest, to prawda a nie tylko medialny wyskok typu Ali Akcza/ z nawróceniem ja nazwałbym to przejściem z Islamu na Katolicyzm bez udziału osób trzecich. Jeżeli Szaweł jeden z największych prześladowców chrześcijan potrafił się zmienić w św. Pawła stając się najbardziej zaangażowanym głosicielem wiary w Jezusa Chrystusa.
Jeżeli chodzi o Islam to jest to religia, która w bardzo dużym stopniu wywodzi się z nauki Chrystusa i Judaizmu, lecz w odróżnieniu od religii Katolickiej nie uznaje Chrystusowej zasady: „ jak cię uderzą w jeden policzek nadstaw im drugi ”za tym dopuszcza w szerzeniu Islamu używanie siły, co zresztą czynił sam Mahomet. W dziejach Kościoła katolickiego w średniowieczu był taki okres, że próbowano tej samej metody wobec wyznawców innych religii a szczególnie Islamu. Następnie Kościół zszedł z tej złej drogi, lecz w radykalnych kręgach Islamu prześladowanie ”niewiernych trwa do dziś a nawet w ostatnich latach się nasila.
Na naszym polskim podwórku też mamy do czynienia z nawracaniem Chrześcijan nie na islam, lecz religię nihilistyczną nieuznającą żadnych zasad moralnych a jedynie zasadę żyć tu i teraz w celu budowy nowego społeczeństwa, w którym nie istnieją żadne więzi religijne ani nawet społeczne a istnieje jedynie zatomizowany zbiór jednostek ludzkich, którymi można manipulować w imię obowiązującej dziś prawdy, by jutro bez mrugnięcia okiem przyjęli nową aktualną prawdę.

Witam berecik , dziękuję za tak obszerną wypowiedz na ten temat i trafne spostrzeżenia ,natomiast pytanie , celowo tak postawiłem ,dlaczego ? , bo ja osobiście , mało znam takich nawróceń , w świecie muzułmańskim odejście od wiary ,przejście na inną ,jest równoznaczne z wydaniem na siebie wyroku śmierci .
Dlatego ten artykuł , a zwłaszcza film -świadectwo tego człowieka , zrobiło na mnie duże wrażenie ,chciałem usłyszeć Wasze zdanie na ten temat i skonfrontować je z własnymi odczuciami .
Natomiast , pytanie - na jakiej drodze my jesteśmy ,jest ciągle dziś aktualne , częściowo udzielasz na nie odpowiedz , to prawda że żyjemy w trudnych czasach gdzie kult pieniądza , kariery kosztem niejednokrotnie rodziny , przyjaciół ,podeptania zasad moralnych , które przecież zostały nam wpojone od dziecka .
Co otrzymujemy w zamian?
Fałszywy obraz świata , tak jak tu napisałeś , świata nieuznającego żadnych zasad ,liczy się tylko tu i teraz , narasta wrogość do wszelkiej religii a zwłaszcza katolickiej ,jest to jakimś znakiem końca czasów ,to świadectwo tego człowieka , daje ni pewność że jestem na dobrej drodze , pozdrawiam .

Czwarte przykazanie w Biblii dotyczy świętowania siódmego dnia: "Pobłogosławił Bóg dzień siódmy, i poświęcił go" (I Mojż. 2,3). Ten przepis został potwierdzony przez Boga w Dziesięciorgu Przykazaniach: "Pamiętaj o dniu sabatu, aby go święcić. (...) Siódmego dnia jest sabat Pana, Boga twego" (II Mojż. 20,8.10). Poza tym, Chrystus oświadczył, że nie przyszedł, by obalić prawo, ale je wypełnić (Mat. 5,17). On sam świętował sabat: "Wszedł według zwyczaju swego w dzień sabatu do synagogi" (Łuk. 4,16). Jego uczniowie także świętowali sabat po Jego śmierci: "Przez sabat zaś odpoczywały według przykazania" (Łuk. 23,56). Jednak przy całym tym biblijnym poparciu dla świętowania sabatu, siódmego dnia tygodnia, protestanci ze wszystkich Kościołów traktują go jak zwyczajny dzień i przenoszą związane z nim zobowiązania na pierwszy dzień tygodnia, czyli niedzielę. Czyj autorytet mają na poparcie tego? Jedynie żywe słowo, czyli tradycję Kościoła Rzymskokatolickiego" (John Milner, End of Religious Controversy, s. 89, Nowy Jork 1897).

Fikcja i mydlenie oczom - Ludzie zmienili wiarę w jedną wielką szopkę.

Cała przyjemność po mojej stronie. Miło na tym forum spotkać człowieka grzecznego ładnie składającego zdania.
Pozdrawiam serdecznie.

Chrystus powiedział: bóg stworzył sabat dla ludzi a nie ludzi dla sabatu.

Dinelwa jeżli chciałbyś wiedzieć jak sprawę szabatu widział Hrystus, to mam nadzieję, że ten tekst powinien sprostać takim oczekiwaniom:

Jezus jest Panem szabatu!
Adam Dylus /Jezus.com.pl
„Pewnego razu Jezus przechodził w szabat wśród zbóż. Uczniowie Jego, będąc głodni, zaczęli zrywać kłosy i jeść. Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli Mu: Oto Twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat. A On im odpowiedział: Nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy był głodny, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie było wolno jeść jemu ani jego towarzyszom, tylko samym kapłanom? Albo nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia. Gdybyście zrozumieli, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary, nie potępialibyście niewinnych. Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu” (Mt 12,1-8)
Sprawa zachowywania przepisów szabatu raz po raz stawała się zarzewiem konfliktu między Jezusem a faryzeuszami. Przedstawiciele najbardziej radykalnego stronnictwa religijnego za czasów Jezusa opowiadali się bowiem za bardzo rygorystycznym przestrzeganiem przepisów Prawa Bożego oraz tradycji judaistycznej kształtowanej przez wiele pokoleń. Być może taka postawa wynikała z określonych warunków geopolitycznych w jakich znalazła się Ziemia Święta pod okupacją rzymską. Zapewne w tych trudnych czasach w których wraz z okupantem przenikały na teren Izraela obce elementy filozoficzne i religijne, faryzeusze chcieli ustrzec wiarę swoich przodków od jakichkolwiek deformacji i przekazać ją kolejnym pokoleniom
Dlatego też nie można się dziwić, że przedstawiciele tego stronnictwa religijnego z taką surowością napominali każdego Żyda, który nie postępował tak jak oni.
Jeśli chodzi o Jezusa, to oprócz historii przytoczonej w dzisiejszym fragmencie ewangelicznym, do ostrych spięć związanych z oskarżeniami o łamanie przepisów szabatu dochodziło jeszcze co najmniej kilkakrotnie. Stało się tak na przykład przy okazji uzdrowienia człowieka z uschłą ręką (por. Mk 3,1-5), zgarbionej kobiety (por. Łk 13,10-13), chorego nad sadzawką Betezda (por. J 5,1-18), czy przywrócenia wzroku człowiekowi ślepemu od urodzenia (por. J 9,1-41).
Co ciekawe, na większość zarzutów faryzeuszów Jezus odpowiadał niezmiennie: „to szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu” (Mk 2,27). Mistrz z Nazaretu przytaczał też konkretne przykłady z życia codziennego, które w jasny sposób przedstawiały zamysł Boży dla tego dnia. Przecież właśnie w szabat ludzie odwiązywali wołu lub osła od żłobu i prowadzili zwierzęta do wodopoju (por. Łk 13,15). W szczególnych sytuacjach, jeśli na przykład czyjś syn albo wół wpadł do studni, ratowano go niezależnie od odpoczynku szabatu (por. Łk 14,5). Co więcej, nawet niektóre rytuały religijne dokonywały się w czasie szabatu. Tak było na przykład z obrzezaniem (jeśli wypadało ono w ósmy dzień po narodzeniu dziecka) (por. J 7,23).
Patrząc na przytoczoną dzisiaj historię ewangeliczną oraz na inne wypowiedzi Jezusa o szabacie, zastanawiam się nad znaczeniem tych słów dla nas, chrześcijan żyjących w dwudziestym pierwszym wieku.
Wydaje mi się, że nasz Mistrz pokazuje co najmniej dwa tematy, które powinny stać się wyznacznikiem naszego świętowania Dnia Pańskiego. Po pierwsze przypomina, że to On jest Panem szabatu (por. Mt 12,8; Mk 2,28; Łk 6,5). A skoro tak, to: wypoczynek Dnia Pańskiego... nie został uchylony, zaś interpretacja tego czasu należy przede wszystkim do samego Boga (a nie naszego „widzimisię”) .
Po drugie Jezus pokazuje, że podejmowane przez Niego w czasie szabatu „aktywności” zawsze miały na celu pomoc konkretnemu człowiekowi. Jeśli zaś tak, to być może trzeba przemyśleć, czy przypadkiem nie uchylamy się od obowiązku przyjścia z pomocą naszym bliskim (złączonym z nami więzami krwi czy więzami duchowymi), pod pozorem zachowywania wypoczynku dnia świętego. A może podczas świętowania Dnia Pańskiego leżymy brzuchem do góry wpatrując się bezmyślnie w telewizor, podczas, gdy ktoś czeka na pomoc, czy wsparcie z naszej strony?
Owszem, w dzień święty można czynić niemal wszystko. Lecz zamiarem Boga dla tego dnia jest ukazanie szczególnej troski i miłości o każdego człowieka.
On może to uczynić również przez Twoje ręce...
../../inserty/insert_ban_ALL.htm

a po co go nawracać, przcież on jest wierzący!!!

Kto to jest "Hrystus" ? Nie wiem jak mozna lykac ta manipulacje ? Gdyby to byla prawda i bylo 1000 taki przypadkow to co z tego ? Z deszczu pod rynne ?

Berecik interesowala Cie ekonomia. Czemu sam zakladasz takie tematy ? Czemu nie zajmiesz sie bezrobociem w naszym Panstwie, jak mi to radziles ? Hipokryzja ...

UPDATE:
Pomylilem Cie z orate ale to bez znaczenia :) Jeden system przekonan :)

SnoozE Gdybyś całej swej uwagi nie skierował na moją pisownię, to zauważyłbyś,że mój wpis był skierowany do Dinelwa i odnosił się do jego wypowiedzi.

Dionelwa- 3 przykazanie a nie 4.