„Wycinki z przedwojennej prasy” – cz. LXIII

W tym tygodniu o nabożeństwie dziękczynnym w intencji Towarzystwa zaliczkowego i ochrony własności ziemskiej w Limanowej sprzed 131 lat, jubileusz 50-lecia praktyki lekarskiej Feniksa Kohna z Limanowej w 1886 roku oraz o amatorskich przedstawieniach, za pomocą których w 1887 roku zbierano środki na odbudowę spalonego kościoła w Kaninie.

Czas
Kraków, 15 marca 1888 r.

Limanowa. Dnia 8-go b. m., odprawionem zostało w tutejszym kościele parafialnym, solenne nabożeństwo dziękczynne za pomyślny rozwój i działalność Towarzystwa zaliczkowego i ochrony własności ziemskiej w Limanowej. Następnie przed rozpoczęciem posiedzenia Walnego Zgromadzenia, w zastępstwie bawiącego w Wiedniu prezesa Rady nadzorczej, p. Władysława Szuszkiewicza, wiceprezes X. Antoni Kmietowicz w imieniu zebranej Rady nadzorczej, w pięknych słowach podniósł zasługi i znakomitą działalność, założyciela i niestrudzonego kierownika przez lat 10 tych instytucyj P. Józefa Marsa i w dowód uznania i wdzięczności, wręczył mu wspaniały puchar srebrny, z odpowiednim napisem, wyrobu p. Wojciechowskiego z Krakowa. W P

Grafika – TUTAJ.

Dziś czat z burmistrzem Władysławem Biedą (zmiana godziny) Ile wyniesie bon energetyczny? Znany projekt

Nowa Reforma
Kraków, 1 września 1886 r.

Limanowa, 30 sierpnia. Miasto nasze przybrało wczoraj niezwykły nastrój uroczysty, albowiem lekarz tutejszy p. Feniks Kohn, od roku 1849 zamieszkały w naszem mieście, obchodził jubileusz pięćdziesięcioletniej praktyki lekarskiej. Prawością charakteru, właściwem pojmowaniem swego powołania, rzadką uprzejmością i serdecznością zjednał sobie we wszystkich warstwach społeczeństwa szacunek i nie było też instytucji, w którejby od najdawniejszych czasów nie brał czynnego udziału.

W pełnym też komplecie zjawili się w domu jubilata reprezentanci miejscowych władz rządowych i autonomicznych, reprezentanci sztuki lekarskiej, nauczycielstwa okręgu nowosądeckiego, obywatelstwa powiatu limanowskiego, straży pożarnej, - zwierzchność gminy izraelickiej i liczni przyjaciele z dalekich stron, aby oddać cześć i uznanie poczciwej jego pracy i znakomitym zasługom, co uwydatnili w pięknych przemowach pp. Zuk-Skarszewski, poseł do rady państwa, Mars, obywatel, dr. Kronenberg, fizyk, Kisielewski, reprezentant zawodu nauczycielskiego i inni.

Rada miejska w Limanowie wręczyła mu nadto dyplom obywatelstwa honorowego, a powiat limanowski obdarzył go bardzo pięknym i kosztownym upominkiem z srebra i złota. Oprócz tego otrzymał jubilat kilkadziesiąt telegramów gratulacyjnych z różnych stron kraju. – Na wskroś wzruszony jubilat dziękował za te objawy uznania i serdeczności i oświadczył, iż to, co czynił, czynił z własnego przekonania i poczucia obywatelskiego, nie szukając za swoją pracę rozgłosu i wdzięczności; jubilat wraz z rodziną, przybyłą na tę uroczystość z dalekich stron, podejmował gości prawdziwie po staropolsku.

Grafika – TUTAJ.

Czas
Kraków, 2 lutego 1887 r.

Na korzyść spalonego kościoła w Kaninie dało kółko amatorskie pp. urzędników w Limanowy, pod przewodnictwem p. Kronenberga, fizyka, amatorskie przedstawienie na d. 28 października 1886 r., z którego czysty dochód na odbudowę kościoła przypadł 11 złr. 40 c.

W d. 19 b. ro. odbyło się także w Limanowy na ten sam cel z inicyatywy i za staraniem p. starosty Ferdynanda Popiela, przy współudziale komitetowych p. Edwarda Bagdaniego, p. Aleks. Dydyńskiego i p. Jana Pieniążka, amatorskie przedstawienie, w którem udział wzięło tak datkiem, jak czynnem wystąpieniem oprócz miejscowej inteligencyi całe prawie także obywatelstwo powiatu limanowskiego. Czystego dochodu uzyskał kościół 107 złr. 44 c., do. których p. starosta dołączył 5 złr. Przewodniczący komitetu kościelnego i proboszcz w Kaninie czuje się w obowiązku imieniem kościoła i biednych parafian serdeczne za łaskawą ofiarę i pomoc szlachetną w zwiększeniu funduszu na odbudowę kościoła złożyć podziękowanie.

X. Leon Tarsiński, prob. i przew. Komitetu kościoła w Kaninie

Grafika – TUTAJ.

***
Cykl powstaje przy współpracy z panem Januszem Guzikiem, który zajął się opracowaniem materiałów, zaczerpniętych z zasobów Jagiellońskiej Biblioteki Cyfrowej, Biblioteki Cyfrowej Uniwersytetu Warszawskiego, Małopolskiej Biblioteki Cyfrowej oraz Narodowej Biblioteki Austrii.