Pedagog, muzyk i żołnierz - bogaty życiorys patrona ulicy

Nazwiska znanych w Polsce zasłużonych ważnych postaci historycznych są powszechnie znane. Na łamach portalu Limanowa.in staramy się przypomnieć sylwetki patronów limanowskich ulic - głównie tych, którzy byli związani z naszym regionem. Dziś o Mieczysławie Mordarskim.

Ulica Mieczysława Mordarskiego znajduje się w ścisłym centrum Limanowej, łączy ulicę Jana Pawła II (DK 28) z ul. Ks. Łazarskiego. 

Mieczysław Mordarski urodził się 30 listopada 1888 roku w Nowym Sączu jako piąte z jedenaściorga dzieci Franciszka i Adeli z Deszkowskich. Jego ojciec podczas służby wojskowej w latach 1874 - 1876, grał w orkiestrze wojskowej 20 Pułku Piechoty w Wiedniu, a w 1892 r. uczestniczył w założeniu orkiestry kolejarskiej Pracowników Cesarsko - Królewskich Warsztatów Kolei Wschodnich w Nowym Sączu. 

Mieczysław oraz jego rodzeństwo od najmłodszych lat mieli styczność z muzyką - wszyscy umieli grać na instrumentach. W Nowym Sączu ukończył szkołę powszechną i gimnazjum, po czym rozpoczął naukę w C.K. Męskim Seminarium Nauczycielskim w Starym Sączu, które ukończył w 1910 roku jako nauczyciel muzyki i śpiewu. Nie dane mu było jednak rozpocząć pracy w swoim zawodzie, bowiem w sierpniu 1910 r. został powołany do odbycia służby w 13 Pułku Piechoty, gdzie ukończył kurs podoficerski. W 1914 r. został powołany do 2 Marschbatalionu 20 Pułku Piechoty w Nowym Sączu, skąd wyruszył na front.

Prof. Jerzy Lis ponownie rektorem Akademii Górniczo-Hutniczej "Kino dla Pań": specjalny seans filmu o Amy Winehouse

Walczył z Rosjanami podczas bitwy nad Nidą, a następnie w 1915 r. na froncie pod Gorlicami. Podczas tych walk dwukrotnie był ranny i po kilkumiesięcznej hospitalizacji przeniesiony do orkiestry pułkowej awansował na plutonowego. W 1916 r. podczas urlopu w Nowym Sączu, zawarł ślub z Kazimierą (z domu

Płaczek) i kolejno powrócił na front w rejon Siedmiogrodu. W roku 1917 ukończył Szkołę Oficerską w Opawie, po czym skierowano go na front w okolicach Styrii i północnego Tyrolu. Brał udział w zamieszkach w Wiedniu i Pradze, a następnie w październiku 1918 r., znalazł się w Nowym Sączu, gdzie 1 grudnia powierzono mu stanowisko pierwszego kapelmistrza orkiestry 1. Pułku Strzelców Podhalańskich.

W sumie walczył jako żołnierz 33 miesiące na froncie wschodnim oraz 11 miesięcy na południowym. Z orkiestrą 1. PSP - która w Nowym Sączu zwana była „Dumą Pułku" - brał udział w 1919 r. w odsłonięciu monumentalnego pomnika Juliusza Słowackiego w Gorlicach, a 20 maja 1920 r. uczestniczył w defiladzie w Kijowie na Krieszczatiku, gdzie na jej czele maszerował ze swoją orkiestrą. Po defiladzie grał z orkiestrą na uroczystej Mszy Polowej w Darnicy dla polskich żołnierzy. 

W sierpniu 1920 roku postanowił przejść do rezerwy i powrócić do swego wyuczonego zawodu nauczyciela. Dostał skierowanie pracy w Szkole Powszechnej w Limanowej, gdzie uczył muzyki, śpiewu i historii oraz do nowo utworzonej Szkoły Zawodowej zwanej “Przemysłówką". Całym sercem rozmiłowany w muzyce, potrafił zarazić swą pasją dzieci i młodzież, a także dorosłych. 

Był jednym z pierwszych organizatorów życia muzycznego na terenie Limanowej po odzyskaniu niepodległości. Badał miejscowy folklor, a także aktywnie działał w Spółdzielni Nauczycielskiej Szkół Powszechnych, i tam również prowadził zespół muzyczny. W 1923 roku założył orkiestrę dętą „Echo Podhala" pod pełną nazwą: Towarzystwo Muzyczne “Echo Podhala" Pracowników Rafinerii w Sowlinach ad Limanowa. Orkiestra stała się w krótkim czasie przodującym zespołem w Limanowej. Zorganizował zespół kameralny, złożony w głównej mierze z członków orkiestry, z którym przygrywał podczas projekcji filmowych w rafineryjnym kinie niemym „Marzenie". Często tworzył do tych filmów swoją własną muzykę. 

W 1929 r. założył kolejną orkiestrę, tym razem w limanowskiej Ochotniczej Straży Pożarnej, w której działalność był bardzo zaangażowany, bowiem przez pewien czas pełnił funkcję naczelnika, a w 1931 r. został odznaczony srebrnym medalem za wydatną i owocną pracę na rzecz straży pożarnej. Często występował ze swoimi uczniami oraz orkiestrami i zespołami na deskach limanowskiego “Sokoła" podczas różnego rodzaju uroczystości i akademii rocznicowych. W latach 1934 1939 współtworzył ze swoim kolegą z Seminarium Nauczycielskiego Antonim Górszczykiem - zespół regionalny w Pisarzowej, gdzie odpowiadał za stronę muzyczną. Przez pewien czas był dyrygentem męskiego chóru kościelnego w Limanowej, dla którego opracowywał pieśni i oprawę Mszy Świętej. Ponieważ w Limanowej nie było szkoły muzycznej, we własnym domu uczył śpiewu i gry na instrumentach. 

31 sierpnia 1950 r. przeszedł na emeryturę ze względu na pogarszający się stan zdrowia i odzywające się po latach rany wojenne. Doczekał się pięciu synów i cztery córki, z których wszyscy grali i związali swe życie z muzyką. Zmarł 7 września 1959 roku i spoczywa na cmentarzu komunalnym w Nowym Sączu.

Zobacz również:

• Ks. Józef Joniec 
• Józef Marek
• Maksymilian Marszałkowicz
• Achacy Przyłęcki
• Stanisław Małachowski
• Leopold Węgrzynowicz
• Bp Piotr Longin Bednarczyk 
• Józef Bek 
• Tytus Czyżewski 
• Wilhelm Tabor 
• Władysław Dunarowski 
• Sebastian Flizak
• Ks. Kazimierz Łazarski 
• Franciszek Bujak
• Władysław Gębik
• Michał Dudek
• Władysław Orkan

(Fot.: BS w Limanowej)